Эс хӑнӑхнӑ кунта мӗн ачаран
Хӗле, ҫӑва, вӑрмансене, тӑва…
Ҫырла ҫиме, сив шыв ӗҫме ҫӑлран –
Эс хӑнӑхнӑ ҫуралнӑ ҫӗршыва.
Тӗлӗнтермест хӗвел тухни сана.
Нимех те мар,
Тӳпе чӗртсен пушар.
Ҫӳл ту ҫинчен пӑхсассӑн таврана,
Хӑлат санпа вӗҫсен те юнашар…
Ан хуҫӑлтӑр шывра лутра хӑва,
Юрлатӑр-и
Тӑр тӳпере тӑри,
Сӑртра cap уйӑх ҫавӑртӑр йӑва –
Йӑлтах-ҫке санӑн, санӑн мӗн пурри!
Ҫуралнӑ ҫӗршывна вӗр-ҫӗнӗрен
Чӑн-чӑнласа курас тесен, юлташ,
Курсам ӑна хӑна куҫӗпелен,
Эс унпала, хӑна пулса, паллаш!
Эс курӑттӑн хальччен курманнине,
Ҫӗршыв хакне тин чухлӑттӑн, тӑван.
Ачаш та вӑл, хаяр та хӑш чухне –
Анне пекех, пуриншӗн те пӗр тан.
Афанасьев, А. Ҫӗршыв-анне : [сӑвӑ] // Афанасьев, А. А. Ҫурхи аслати : сӑвӑсемпе поэмӑсем / Алексей Афанасьев. – Шупашкар, 1986. – С. 26-27.